Gekon lamparci i opiekun
czytaj więcej »
Gekony lamparcie są jaszczurkami łagodnymi i zwykle szybko i łatwo oswajają się, co oznacza tyle, że pozwolą w miarę szybko dotknąć się czy wziąć na ręce. Można też karmić je z ręki. Nie można się natomiast łudzić, że gekon polubi głaskanie go, lub że będzie w jakikolwiek sposób przywiązany do swego opiekuna. Młode, świeżo wyklute gekoniki boją się człowieka i reagują ucieczką na próbę wyjęcia z inkubatora. Początkowo są bardzo nieśmiałe, ale z czasem przyzwyczajają się do swego opiekuna i do zabiegów pielęgnacyjnych przeprowadzanych w terrarium. Mimo, że "lamparciki" nie są skłonne ani do wpadania w panikę ani do agresji, nie należy ich zbyt często głaskać czy wyjmować z terrarium, najlepiej pozostawić je w spokoju i zadowolić się obserwacją ich zachowań.
Nawet jeśli lubimy kontakt z gekonem, nie należy z tym przesadzać i jeśli już, to raczej pozwolić mu pospacerować po biurku w ciepły wieczór czy dać przysmak z ręki, niż nosić go na rękach i zbyt długo dotykać, za czym gady wbrew pozorom nie przepadają.
Gekon lamparci w towarzystwie swojego gatunku
czytaj więcej »
Często początkujący hodowca zastanawia się, czy lepiej kupić jednego gekona, parkę czy całą grupę. Jeśli nie zależy nam na hodowli gekonów, często wystarczy jeden gekonik, który będzie potrzebował mniejszego terrarium. Możemy trzymać także parkę, ale w tym układzie terrarium powinno być nieco większe, zaopatrzone w większą ilość kryjówek. Decydując się na parkę, trzeba mieć na uwadze także to, że samica może nie mieć łatwego żywota, samczyk będzie próbował stale doprowadzić do kopulacji i naprzykrzał się samiczce, a ograniczona przestrzeń terrarium nie pozwoli jej oddalić się, z tego powodu może to nie być najlepsze rozwiązanie. Można też rozważyć trzymanie grupy. Jeśli zdecydujemy się na harem zainteresowanie samca rozłoży się na kilka samic i nie będą one tak obciążone jego obecnością jak pojedyncza samica. Jednak w tej opcji zapewne będziemy też mieć więcej jajek, a więc spadanie na nas obowiązek wychowu i znalezienia nowych domów małym gekonkom. Jeśli nam to odpowiada nie ma przeszkód by zakupić samca z kilkoma partnerkami, pamiętając tylko, by dostosować powierzchnie terrarium do ilości zwierząt. Trudniejsze może być utrzymanie grupy mieszanej, składającej się z gekonów obu płci. W tym wypadku istnieje ryzyko, że samce w walkach pomiędzy sobą się poranią. Terrarium, w którym ma mieszkać kilku samców powinno być na prawdę spore, tak aby każdy mógł mieć dla siebie skrawek przestrzeni. Zawsze też należy uważnie obserwować sytuację w terrarium, bardzo często utrzymanie więcej, niż jednego samca się nie udaje. Z góry nie sposób tego przewidzieć. Jeśli nie zależy nam na młodych, a chcemy więcej niż jednego gekona, można zdecydować się na grupę samic. Zawsze też należy pamiętać, że łączymy gekony zbliżonej wielkości. Raczej nie powinniśmy łączyć mniejszych z większymi bekonami gdyż te drugie będą narzucały swoje rządy w terrarium.
Gekon lamparci w towarzystwie innych gatunków
czytaj więcej »
Jeśli marzymy o terrarium wielogatunkowym, należy pamiętać, że zawsze powinno być ono większe, niż terrarium jednogatunkowe. Gekony lamparcie nie są agresywne i łączenie z innymi gatunkami o podobnych skłonnościach i charakterach ma szansę powodzenia ( choć wcale nie musi się udać ).
Przykładem może być np. połączenie gekonów ze scynkami berberyjskimi. Oba te gatunku są raczej spokojne, lubią kryjówki i koegzystencja układała się z reguły dobrze, czasem nawet jaszczurki wspólnie wygrzewają się, poza tym przeważnie zupełnie się ignorują, starając się nie wchodząc sobie wzajemnie w drogę. Ten układ może mieć tę zaletę, że gekony śpią w dzień w kryjówkach, a scynki w nocy zakopane są w piasku, więc gady nie deptają po sobie podczas snu.
Wypróbować także można układ z agamami brodatymi karłowatymi, początkowo agamy nieco się boją i stroszą się na gekony, z czasem jednak przywykły wzajemnie do siebie. Gekony przeważnie od początku nie zwracają na agamy żadnej uwagi. Wadą tego układu jest to, że agamki śpią na ściółce, a gekony wędrując w nocy po terrarium depczą po nich, dlatego też może dochodzić do wzajemnych spięć pomiędzy nimi.
Dobierając gatunki, które mogą mieszkać razem z gekonami należy brać pod uwagę wymagania co do wielkości terrarium, temperatury, wilgotności, wielkość (musi być zbliżona do wielkości gekonów) oraz "charakterów", nie mogą to być jaszczurki agresywne i zadziorne, które mogłyby atakować nasze gekony.
Zachowania gekonów - co oznacza, jeżeli :
czytaj więcej »
Gekon porusza szybko końcówką ogona - stan podniecenia, może on być wywołany widokiem ofiary (często obserwujemy, jak gekon zamiera wpatrując się w owada, macha ogonem, w końcu atakuje) czy rywala. Gekon zalecający się do samicy szybko porusza ogonem, wydając "terkoczący" dźwięk.
Gekon liże się po pysku ( oblizuje się ) i pod ogonem - gekon się czyści, utrzymuje w ten sposób higienę osobistą ciała.
Gekon ściąga sobie skórę - gekon ściąga sobie wylinkę, w ten sposób jest w stanie szybko się jej pozbyć. Wiele innych gatunków jaszczurek wylinkę przechodzi przez cały dzień.
Gekon zjada swoją wylinkę - jest to zjawisko naturalne, nie należy gekonowi w tym przeszkadzać.
Gekon liże wapń, który obsypał się ze świerszczy - gekon uzupełnia w ten sposób swoją dietę w potrzebne mu składniki, wstaw do terrarium miseczkę ze startą sepią.
Gekon głośno skrzeczy, gdy pryskam terrarium i liże kamienie na skraju baseniku - większość gekonów nie lubi bezpośredniego kontaktu z wodą - wolą napić się tak, by zbytnio się nie zamoczyć.
Temperament gekona
czytaj więcej »
Gekony lamparcie są raczej z natury spokojnymi jaszczurkami, nie będą urządzały dzikich biegów i skoków po terrarium, wolą sobie spokojnie spacerować. Mają giętkie ciała, które dobrze wpasowują się w każdą szczelinę, co sprawia, że dobrze wykorzystują przestrzeń w terrarium, szczególnie wszelkiego rodzaju kryjówki i zakamarki.
Płeć gekonów
czytaj więcej »
Dymorfizm płciowy gekonów jest dość stosunkowo wyraźnie zaznaczony. Samce są nieco większe i masywniejsze od samic, mają większe głowy. Jednak pewność uzyskamy, przyglądając się spodniej części ciała gekona. U osobników mierzących powyżej 10 - 12 cm centymetrów można określić płeć na podstawie wyglądu okolicy narządów płciowych. U samców nasada ogona jest szersza i walcowata, od spodniej strony za kloaką znajdują się dwa półprącie, a na brzuchu, przed kloaką kilkanaście ( 14 - 18 ) porów preanalnych ułożonych w charakterystyczny sposób na kształt litery V. U samic w tylnej części kloaki po odchyleniu ogona widać ujścia jajowodów. Różnice te są dosyć wyraźne i pozwalają z łatwością odróżnić samca od samicy nawet mało doświadczonym hodowcom. Samce mają podwójne zgrubienie za kloaką, tam gdzie mieści się hemipenis a także rząd wyraźniejszych porów nad kloaką. W ten sposób rozpoznamy płeć u starszych zwierząt.
Dymorfizm płciowy
czytaj więcej »
Dymorfizm płciowy nie jest zbyt silnie zaznaczony u tego gatunku jaszczurek. Samce nie różnią się zbytnio wielkością od samic. Są od nich nieznacznie większe i bardziej masywne, mają nieco szersze głowy. U osobników mierzących powyżej 10 - 12 cm centymetrów można określić płeć na podstawie wyglądu okolicy narządów płciowych. U samców nasada ogona jest szersza i walcowata, od spodniej strony za kloaka znajdują się dwa półprącie, a na brzuchu, przed kloaką kilkanaście (14 - 18) porów preanalnych ułożonych w charakterystyczny sposób na kształt litery V. U samic w tylnej części kloaki po odchyleniu ogona widać ujścia jajowodów. Różnice te są dosyć wyraźne i pozwalają z łatwością odróżnić samca od samicy nawet mało doświadczonym hodowcom.
Dojrzewanie gekonów
czytaj więcej »
U jaszczurek proces dojrzewania zależy bardzo często od warunków bytowania w terrarium i diety. Przebywające w lepszych warunkach i dobrze karmione zwierzęta mogą dojrzewać płciowo wcześniej niż ich pobratymcy. Gekony w widoczny sposób rosną dość długo, i dojrzewają zanim osiągną ostateczną wielkość. Do rozrodu staramy się wybierać zwierzęta starsze, wyrośnięte i dobrze odkarmione, z grubymi ogonami, szczególnie dotyczy to samicy, dla której ciąża i znoszenie jaj stanowi duży wysiłek. Przed rozmnażaniem, zimą, można gekony poddać sezonowaniu, niemniej jednak nie jest to konieczne, aby się rozmnożyły.
Ilość jaj
czytaj więcej »
Samiczka w jednym zniesieniu składa zwykle dwa jaja, samiczki młodsze oraz stare mogą składać tylko jedno jajko. Zniesień może być kilka w ciągu roku. Należy pamiętać aby nadmiernie nie eksploatować samiczki. W hodowli amatorskiej niczemu to nie służy, natomiast negatywnie może wpłynąć na zdrowie samicy oraz wydatnie skrócić jej życie. Ponieważ samica przechowuje spermę, już po pierwszym zapłodnieniu można ją oddzielić od samca, aby odetchnęła od jego męczących zalotów. Jeśli mamy tylko parę gekonów jest to wręcz konieczne, gdyż inaczej samiec będzie zamęczał samiczkę ciągłymi zalotami.
Kopulacja
czytaj więcej »
Samiec zalecając się do samicy porusza szybko końcówką ogona, wydając charakterystyczny dźwięk. Następnie łapie samicę za kark i przytrzymując wprowadza pół prącie do jej kloaki. Czasem, choć nie zawsze samiec może pokąsać samicę podczas kopulacji.
Ciąża
czytaj więcej »
W czasie ciąży szczególnie dbamy o dietę samicy, karmimy ją obficie urozmaiconym pokarmem i dodajemy więcej wapnia, niż normalnie, gdyż jej zapotrzebowanie jest w tym okresie bardzo duże. Jeśli w diecie nie będzie wystarczająco dużo wapnia samica może zacząć wykorzystywać wapń z własnych kości ( co może być dla niej bardzo groźne ). Ciąża trwa miesiąc lub nieco dłużej. Pod koniec ciąży samiczka jest gruba, a jaja widoczne przez skórę na brzuchu.
Jajka
czytaj więcej »
Samica składa jajka w wilgotnej ściółce i zagrzebuje je. W terrarium powinien się znajdować pojemnik z taką ściółką, najlepiej umieścić go gdzieś w kąciku i czymś zasłonić, aby samica czuła się bezpiecznie. Jeśli widzimy, że samica nagle schudła, należy ostrożnie przejrzeć pojemnik w poszukiwaniu jaj. Jeśli ich tam nie ma, należy przejrzeć także pozostałą część terrarium - być może nasza "porodówka" nie spodobała się samiczce i przeniosła jaja w inne miejsce. Znalezione jajka ostrożnie przenosimy do inkubatora. Odpowiednim substratem jest vermiculit bądź perlit, część osób używa także innych ściółek np. wilgotnego piasku. Temperatura inkubacji może wynosić od 24 do 32 stopni, najlepiej jednak zdecydować się na bezpieczną, środkową wartość, szczególnie jeśli nie dysponujemy profesjonalnym inkubatorem. Przy 28 stopniach na młode będziemy czekać około 50 dni. Jeśli jednak chcemy zwierzęta określonej płci przez pierwsze dwa tygodnie inkubacji postępujemy inaczej.
W tym wypadku - jeśli chcemy samiczki temperatura powinna wynosić około 26-27 stopni, jeśli samczyki to powyżej 31 stopni.
Część hodowców przestrzega przed inkubowaniem w stałej wysokiej temperaturze, gdyż grozi to obumieraniem zarodków. Takie postępowanie nie daje nam oczywiście stuprocentowej pewności, że wyklują się same samczyki lub samiczki, ale jedynie duże prawdopodobieństwo. Jednak przy domowej roboty inkubatorach inkubacja blisko temperatur "progowych" jest ryzykowna, w takich inkubatorach dochodzi bowiem często do pewnych wahań temperatury, szczególnie jeśli inkubator musi poradzić sobie z nagłą zmianą temperatury otoczenia. Dlatego jeśli nie zależy nam na konkretnej płci bezpieczniej trzymać się środkowych zakresów temperatur. Młode gekonki w chwili wyklucia mają około 8cm i są bardzo płochliwe o czym warto pamiętać wyjmując je z inkubatora. Należy zachować wszelkie środki ostrożności aby przypadkiem nie zrobić im żadnej krzywdy.
Opieka nad młodymi
czytaj więcej »
Młode przenosimy do małego terrarium lub odpowiednio przygotowanego pudełka. Niezbędna jest kryjówka i bardzo płyciutka miseczka z wodą. Młode zaczynają żerować gdy zaabsorbują woreczek żółtkowy. Karmimy je wszelkimi małymi owadami, możliwie łatwymi do strawienia. Jeśli podajemy larwy mączniaka warto wybierać świeżo wyliniałe. Pokarm regularnie uzupełniamy w wapń i preparaty witaminowo - mineralne. Po miesiącu można maluchom poszukać nowych domków.
Odmiany barwne gekonów.
czytaj więcej »
W ostatnich latach wśród hodowców na całym świecie coraz większą popularność zyskują odmiany barwne gekonów lamparcich. Hodowcy prześcigają się w otrzymywaniu krzyżówek o nietypowym ubarwieniu i nadawaniu im jeszcze bardziej dziwacznych nazw. Dzięki wieloletniej selekcji i starannym doborze osobników do rozrodu udało się otrzymać zaskakujące formy kolorystyczne, takie jak: hybino, sunglow, carrottail tangerine albino, carrothead, midnight, czy też perełki w rodzaju APTOR i RAPTOR, których dodatkowym atutem jest mutacja odpowiedzialna za barwę oczu.
Generalnie za nietypowymi wariantami ubarwienia kryją się mutacje genetyczne. Mutacje te dotyczą na ogół genów kodujących białka zaangażowane bądź w syntezę, bądź też w transport barwników obecnych w komórkach pigmentacyjnych. Stąd też mutacje możemy podzielić na dotyczące barwy oraz dotyczące wzoru ubarwienia, a więc rozmieszczenia chromatoforów ( komórek zawierających pigment ).
Musimy jednak pamiętać, że oprócz genów na ubarwienie wpływają także inne czynniki jak: środowiskowe lub hormony stresowe, takie jak kortykosteron. Badania naukowe wykazały, że z jaj inkubowanych w niskiej temperaturze wylęgają się gekony o ciemnym umaszczeniu, posiadające w skórze zdecydowanie więcej ciemnego barwnika ( melaniny ). Ubarwienie może zmieniać się także okresowo, pod wpływem stresu, np. samice wyczerpane składaniem jaj stają się ciemniejsze, podobny efekt możemy zaobserwować u osobników trzymanych w dużym zatłoczeniu. W przypadku odmian barwnych, wzór i kolor są dziedziczne, wiadomo, że potomstwo dwóch osobników o podobnych cechach fenotypowych należących do danej odmiany, będzie miało cechy fenotypowe rodziców ( co wcale nie oznacza, że będzie identyczne z którymkolwiek z nich ).
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/gek_zb02.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "gek_zb02.jpg")
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/gek_zb01.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "gek_zb01.jpg")
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/gek_zb03.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "gek_zb03.jpg")
Aby zrozumieć zasady dziedziczenia cech kolorystycznych i krzyżowania gekonów w celu wyprowadzenia linii barwnych musimy przypomnieć sobie podstawowe pojęcia z dziedziny genetyki, oraz przykłady pokazujące zasady dziedziczenia niektórych cech związanych z ubarwieniem, oraz rozkład tych cech u osobników potomnych.
Rodzaje chromatoforów :
Melanofory
Melanofory sa to komórki w których odkłada się ciemnobrązowy barwnik ( melanina ). Melanina syntetyzowana jest z aminokwasu ( tyrozyny przez występujący w komórkach enzym - tyrozynazę ). Zaburzenia w syntezie i transporcie melaniny mogą prowadzić do hipomelanizmu, amelanizmu i albinizmu ( upośledzona synteza melaniny lub jej całkowity brak ), lub hipermelanizmu ( zwiększona synteza melaniny ).
Możemy wyróżnić dwa rodzaje albinizmu: tyrozynazonegatywny ( w komórkach nie występuje tyrozynaza i nie dochodzi do syntezy melaniny, przykładem są całkowicie białe po wykluciu Leucistic) i tyrozynazopozytywny ( melanina jest syntetyzowana, ale zaburzony jest jej transport z głębszych partii skóry, przykładem mogą być popularne odmiany Tremper albino, Rainwater albino, Bell albino. Tak zwane Chocolate albino - o brązowawym ubarwieniu są to osobniki jednej z trzech odmian albino wyklute z jaj inkubowanych w niższej temperaturze ). Chocolate albino nie jest wiec osobną odmianą i genetycznie nie różni się od zwykłych albinosów. W wyniku wieloletniej selekcji odmian amelanistycznych i krzyżowania ich z odmianami typu Patternless otrzymano także liczne wariacje odmiany Blizzard.
Hipermelanizm wiąże się z nadprodukcją melaniny, osobniki hipermelanistyczne maja bardzo ciemne ubarwienie ( przykładem mogą być niemal zupełnie czarne Midnight ).
Hipomelanizm jest cechą o niepełnej dominacji, gekony hipomelanistyczne mają zredukowaną ilość melanoforów w skórze, ale istniejące melanofory sa w pełni sprawne i syntetyzują melaninę. Hipomelanizm często idzie w parze z hiperksantyzmem, przykładem mogą być gekony linii Hypotangerine lub linii hodowlanej określanej jako White & Yellow.
Ponieważ istnieje wiele odmian albinistycznych i w przypadku każdej z nich za fenotyp odpowiedzialne są inne mutacje w obrębie tych samych genów, lub mutacje w zupełnie rożnych genach istnieje prawdopodobieństwo, że w wyniku krzyżówki dwóch, wywodzących się z różnych linii gekonów albinistycznych, urodzi się potomstwo o dzikim fenotypie. Jeżeli mamy do czynienia z mutacjami w dwóch różnych genach potomstwo będzie po prostu podwójnymi heterozygotami, jeżeli zaś mutacje dotyczą tego samego genu, może ( chociaż z niezwykle małym prawdopodobieństwem ) dojść do komplementacji mutacji. Dlatego też krzyżówki Tremper albino z Rainwater lub Bell albino dają potomstwo o fenotypie zbliżonym do dzikiego.
Ksantofory
Są to komórki syntetyzujące i akumulujące barwniki żółte, pomarańczowe i czerwone. Nadprodukcja barwników prowadzi do Hiperksantyzmu. Przykładami odmian hiperksantycznych są High Yellow i Tangerine. W przypadku obydwu tych odmian mutacje dotyczą tego samego szlaku syntezy żółtych barwników pterydyn - u High Yellow produkowany jest barwnik o intensywnie żółtej barwie, w przypadku Tangerine pomarańczowy. Jako że mutacje dotyczą tego samego szlaku ( ale mogą występować w różnych genach ) istnieje cały szereg odmian pośrednich ( np. Gulden ).
Zarówno w przypadku Tangerine, jak i High Yellow za osobniki czystej linii, uznaje się te, u których dominującym kolorem jest żółć lub pomarańcz i które pozbawione są brązowych plamek na nogach.
W przypadku Tangerine bardzo popularne są odmiany Hypo- i Superhypo-. Są to odmiany hipomelanistyczne. W przypadku Hypotangerine brązowe ubarwienie ogranicza się do głowy, ogona i 3-4 poprzecznych pasów ciemnych kropek na tułowiu. U Superhypotangerine tułów pozbawiony jest jakichkolwiek ciemniejszych plamek.
Hiperksantyzm, podobnie, jak hipomelanizm jest cechą o niepełnej dominacji. Kolejnym przykładem gekonów hipomelanistycznych i hipoksantycznych są wspomniane już White & Yellow.
Zaburzenia w syntezie pterydyn prowadzą do hipoksantyzmu, lub w skrajnych przypadkach do aksantyzmu. Przykładem odmiany aksantycznej, są pozbawione żółtego barwnika gekony Snow o całkowicie białym zabarwieniu tła. Aksantyzm jest cechą recesywną.
Czerwone barwniki skupione są w szczególnym typie ksantoforów - erytroforach. Z reguły skupiska tych komórek zlokalizowane są u nasady ogona ( Carrottail - odmiana, u której przynajmniej 15% powierzchni ogona ma bardzo intensywnie pomarańczowe lub czerwone zabarwienie tła ), lub na głowie ( Carrot head - odmiana, u której przynajmniej 15% powierzchni głowy ma bardzo intensywnie pomarańczowe lub czerwone zabarwienie tła. Obecnie na rynku pojawiają się odmiany, u których czerwone zabarwienie występuje także na tułowiu Red Striped, Sunglow ). Carrottail, Carrothead i Red Striped bardzo często towarzyszą innym cechom np. Superhypotangerine, lub Tangerine.
Irydofory
W komórkach tych nie są syntetyzowane żadne barwniki, odkładane są w nich natomiast w postaci krystalicznej pochodne puryn. Skupiska puryn ( np adeniny, guaniny lub hipoksantyny ) załamują i odbijają promienie świetlne i w zależności od rodzaju związku dają efekt zielonej, niebieskawej lub czerwonawej barwy. Irydofory zabezpieczają powierzchnię skóry przed szkodliwym działaniem promieniowania UV, dlatego też z reguły występują w miejscach pozbawionych melanoforów. Efekt działania irydoforów widać wyraźnie u osobników z odmian Blizzard. Wielu hodowców zaangażowało się w projekty selekcjonowania linii o zielonakawym lub niebieskawym zabarwieniu - w perspektywie kilku lat można spodziewać się więc, że na rynku pojawią się gekony całkowicie zielone lub niebieskie.
Rozmieszczenie chromatoforów
Zaburzenia w rozmieszczeniu chromatoforów wiążą się z powstawaniem odmian o nietypowym wzorze ubarwienia. Na rynku istnieje wiele linii gekonów o nietypowym wzorze ubarwienia, najpopularniejsze z nich to Patternless ( powszechnie, ale niesłusznie określane jako Leucistic ) pozbawione wzoru, o kremowym ciele lub Blizzard. Często spotykane są także różnokolorowe wariacje odmiany Striped, Reverse Striped , u których chromatofory pogrupowane są w wyraźne, biegnące wzdłuż ciała pasy.
Pozostałe odmiany o nietypowym ubarwieniu, z braku jakichkolwiek obiektywnych kryteriów oceny określane są jako Jungle.
Jak otrzymać odmiany barwne gekonów ?
czytaj więcej »
Do mutacji w genach związanych z ubarwieniem dochodzi w sposób całkowicie spontaniczny. Z reguły jednak częstość powstawania takich mutacji jest niska, zmutowane geny obecne są w populacji, ale są dosyć rzadkie. W naturze bardzo często zdarza się, że osobniki o nietypowym ubarwieniu, jako bardziej wyróżniające się i łatwiejsze do dostrzeżenia podlegają selekcji negatywnej. Dlatego też bardzo trudno spotkać w naturze gekony np. albinotyczne.
Nie oznacza to jednak, że wśród osobników o dzikim ubarwieniu nie znajdują się nosiciele danej mutacji recesywnej.
Dzięki krzyżowaniu przypadkowych osobników mutacje recesywne mogą się zupełnie przypadkowo ujawnić.
Hodowcy, chcąc przyspieszyć wyprowadzanie linii odmian barwnych bardzo często stosują chów wsobny. Dzięki niemu łatwiej "wydobyć" na światło dzienne cechy recesywne np. albinizm, czy leucyzm. Jeżeli przyjrzymy się zasadom dziedziczenia tych cech, łatwo zauważymy, że dysponując jednym osobnikiem homozygotycznym, lub dwiema heterozygotami pod względem danej cechy, w ciągu dwóch pokoleń możemy uzyskać całkiem sporą liczbę osobników "czystych" genetycznie.
Chów wsobny niesie ze sobą pewne ryzyka. Oprócz cech fenotypowych ujawnić mogą się także mutacje związane z chorobami genetycznymi lub zaburzeniami metabolicznymi. Dlatego też lepiej jest unikać chowu wsobnego, a jeśli już krzyżujemy osobniki spokrewnione to nie powinniśmy krzyżować ich wsobnie, bez dopływu "świeżej krwi" dłużej niż 2 pokolenia.
Aby uniknąć efektów chowu wsobnego ( lub zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia ) najlepiej jest krzyżować nosicieli danej cechy z nie spokrewnionych linii, lub ( jak robi wielu hodowców ) pasażować geny przez inne osobniki ( tzn. krzyżować np. albinosy z nie spokrewnionymi z nimi osobnikami dzikimi kilku nie spokrewnionych linii, a następnie krzyżować ich potomstwo ).
W przypadku cech o niepełnej dominacji na ogół krzyżuje się osobniki wyróżniające się pożądaną cechą. ( np. jeżeli krzyżujemy gekony o żółtym zabarwieniu - bardziej żółtym niż dzikie - to jest szansa, że ich potomstwo będzie jeszcze bardziej żółte ). W ten sposób po konsekwentnym selekcjonowaniu do rozrodu osobników o pożądanej cesze, po kilku pokoleniach otrzymujemy linię o ubarwieniu wyraźnie odbiegającym od dzikiego. W ten sposób wyselekcjonowano linie High yellow i Tangerine. Oczywiście stosuje się tutaj także chów wsobny.
