 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/jasz_swier.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "jasz_swier.jpg")
Świerszcze
czytaj więcej »
W praktyce terrarystycznej hoduje się świerszcze domowe (około 2 cm długości), świerszcze kubańskie (około 2,5 cm) i świerszcze bananowe (około 1-1,5 cm). Jest kilka gatunków świerszczy hodowanych na pokarm, te najpopularniejsze to :
* Świerszcz domowy (Acheta domestica) osiąga rozmiary od 25 do 30 mm, występuje w Afryce i Europie
* Świerszcz czerwonoglowy (Gryllus assimilis) osiąga rozmiary do 35 mm, występuje w Afryce, bardzo szybko się rozmnaża
* Świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus) osiąga rozmiary od 25 do 35 mm, bardzo szybko się rozmnaża
* Świerszcz śródziemnomorski (Gryllus bimaculatus) osiąga rozmiary do 35 mm, występuje na poludniowej Europie, południowo-zachodniej Azji i w północnej Afryce
* Świerszcz domowy (Acheta domestica) osiąga rozmiary od 25 do 30 mm, występuje w Afryce i Europie
* Świerszcz czerwonoglowy (Gryllus assimilis) osiąga rozmiary do 35 mm, występuje w Afryce, bardzo szybko się rozmnaża
* Świerszcz bananowy (Gryllodes sigillatus) osiąga rozmiary od 25 do 35 mm, bardzo szybko się rozmnaża
* Świerszcz śródziemnomorski (Gryllus bimaculatus) osiąga rozmiary do 35 mm, występuje na poludniowej Europie, południowo-zachodniej Azji i w północnej Afryce
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/swierszcz.gif&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "swierszcz.gif")
Do hodowli świerszczy używa się szklanych insektariów, w których na dnie umieszcza się warstwę piasku. Osobno umieszczamy pojemnik piasku zmieszanego z torfem o grubości około 3 - 4 cm, w którym świerszcze składają jaja. Ponieważ świerszcze zjadają swoje młode, pojemnik po 5 - 8 dniach przenosimy do innego insektorium, gdzie czekamy na wyklucie się młodych. Należy dbać, aby podłoże w pojemniku nie przesychało, gdyż inaczej złożone w nim jaja obumierają. W celu zwiększenia powierzchni życiowej świerszczy wkłada się do insektarium wysuszoną korę drzew lub kartonowe wytłoczki do jaj. W jednym kącie insektarium trzeba pozostawić wolne miejsce, na które kładzie się pokarm. Świerszcze równie chętnie jedzą pokarm pochodzenia zwierzęcego jak i roślinny. Po około 2 - 3 tygodniach lęgną się młode świerszczyki. Mają około 1 - 3 mm. W tym okresie najlepiej jest karmić je bardzo drobnym pokarmem dla rybek (tzw. pyłem) z dodatkiem równie drobnych sparzonych skorupek jaj. Wraz ze wzrostem świerszczy podajemy coraz większy pokarm, którego zawsze powinno być pod dostatkiem, ponieważ z barku pożywienia owady te staja się kanibalami. Dorosłym już świerszczom podajemy warzywa, jabłko, kapustę. W hodowli karmi się je mieszaniną otrąb pszennych, płatków owsianych, suszonych dafni i mleka w proszku. Osobno należy podawać świerszczom soczyste pokarmy: marchew, jabłka i sałatę. Pokarm podaje się w małych porcjach, aby został szybko zjedzony i nie zalegał w insektarium, gdyż wtedy ulega zepsuciu i staje się szkodliwy dla owadów. Świerszcze trzeba też zaopatrywać w wodę. Dlatego do insektarium trzeba wstawić poidełko. Można wykorzystać poidełka rurkowe dla gryzoni lub dla ptaków, do których w otwartej części wkłada się gąbkę, uniemożliwiającą dostawanie się do wody cząstek pokarmu, które powodują "psucie się" wody. Świerszcze, zaraz po wykluciu się, są wielkości mrówki i bez problemu poruszają się po szybach, dlatego też insektarium musi być zabezpieczone od góry siatką o bardzo drobnych oczkach. Nie można przykrywać insektarium szybą, ponieważ uniemożliwia ona prawidłową wentylację. U dojrzałych owadów możemy już rozpoznać płeć. Samice mają na końcu odwłoka "pokładełko" czyli coś w rodzaju długiego włosa, przy pomocy którego samica składa do podłoża jaja. Samiec tez jest łatwy do rozpoznania ze względu na granie. Świerszcze można hodować w temperaturze 18 - 32 °C, jednakże warto pamiętać, iż w wyższej temperaturze owady te rozmnażają się szybciej.
Karaczany
czytaj więcej »
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/karaczan.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "karaczan.jpg")
Hoduje się je podobnie jak świerszcze. Również one są wszystkożerne. Podaje się im także takie same pasze jak świerszczom. Jedzą wszystko - owoce, warzywa, zboże, pokarm dla rybek, kotów, psów, od czasu do czasu jakieś mięso. Świeży pokarm powinien być stale dostępny, nie może zapleśnieć. Miseczka z wodą też jest obowiązkowa. Karaczany mają jednak inną strategię rozrodu, toteż większość gatunków nie wymaga grubego podłoża w insektarium. Karaczany składają bowiem jaja do kokonów, które noszą do czasu wylęgu młodych, bądź pozostawiają w różnych szczelinach, np. w korze. Do prawidłowego rozwoju karaczanów konieczna jest temperatura 28-30°C oraz duża wilgotność powietrza około 60 - 80%. Uzyskuje się ją poprzez codzienne spryskiwanie insektarium wodą i zakrycie jego części szybą. Należy przy tym pamiętać o zostawieniu otworów wentylacyjnych.
W hodowlach najczęściej spotyka się przybyszkę amerykańską, i karaczana pręgowanego.
Szarańcze
czytaj więcej »
Szarańcze stanowią ciekawe urozmaicenie diety, odżywiają się świeża zielenina, pożerają jej ogromne ilości, bardzo szybko się rozmnażają
* Szarańcza wędrowna (Locusta migratoria) osiąga rozmiary 4 - 6 cm, wystepuje w Azji, Afryce i południowo-wschodniej Europie, a nawet Australii
* Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria) osiąga rozmiary 6 - 8 cm, występuje w Afryce i Azji
* Szarańcza wędrowna (Locusta migratoria) osiąga rozmiary 4 - 6 cm, wystepuje w Azji, Afryce i południowo-wschodniej Europie, a nawet Australii
* Szarańcza pustynna (Schistocerca gregaria) osiąga rozmiary 6 - 8 cm, występuje w Afryce i Azji
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/szarancza.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "szarancza.jpg")
Jako zbiorniki hodowlane nadają się stare akwaria, możemy również wykonać z drewna odpowiednie zbiorniki. W zbiornikach utrzymujemy wysoką temperaturę w dzień 32 - 40 °C, a w nocy 25 - 30 °C . Do zbiornika wkładamy pojemniki wypełnione mieszanina: torfu lub ziemią i piasku w stosunku 1:1, o wysokości około 6cm, możemy włożyć szklaną rurkę tak jak w przypadku świerszczy, podłoże musi być wilgotne. Pojemniki ze złożonymi jajami przenosimy do osobnych zbiorników hodowlanych. Szarańcze karmimy świeżą trawą (zimą możemy wysiać ją sobie w korytku na parapecie), sałatą, kapustą pekińską, liśćmi mniszka i drzew liściastych oraz płatkami owsianymi, otrębami pszennymi i kawałkami owoców. Zimą możemy podawać skiełkowanie zboże. Młode szarańcze linieją 5 razy, po ostatniej wylince żyją około 3 miesięcy.
Mączniki
czytaj więcej »
Są one najłatwiejszym w hodowli owadem pokarmowym. Mącznik jest małym, brązowo czarnym chrząszczem, odżywiającym się produktami zbożowymi. Na karmę dla gadów przeznacza się przede wszystkim larwy mącznika. Są one barwy biało-kremowej i mają robakowaty kształt, z wyraźnie widocznymi segmentami ciała. Największe larwy mają około 2, 5 cm długości.
Mączniki hoduje się w drewnianych skrzynkach lub w szklanych akwariach o wysokości około 20 cm, przykrytych gazą lub drobną siatką. Do takich pojemników wsypuje się 10-13 centymetrową warstwę otrąb pszennych z dodatkiem mąki lub płatków owsianych, które stanowią pokarm dla chrząszczy i ich larw. Całą hodowlę ustawia się w ciepłym miejscu i można do niej nie zaglądać przez dłuższy czas. Warto jednak kontrolować ubytki karmy i sprawdzać czy hodowla nie jest zbytnio przesuszona. Brak odpowiedniego stopnia wilgotności powoduje wyginięcie larw lub wzajemne się ich zjadanie. W takim przypadku należy lekko spryskiwać całą zawartość skrzynki wodą. Mączniki mają bardzo długi okres rozwoju i dlatego na pojawienie się pierwszych larw trzeba czekać kilka miesięcy. W praktyce, co jakiś czas, dosypuje się do hodowli nowe mączniki co pozwala na uzyskanie ciągłości hodowli, gdyż larwy są różnej wielkości. Po przeobrażeniu larw w chrząszcze, pozostawia się je w zbiorniku, aby mogły złożyć jaja. Mączniki są dobrym pokarmem dla gekonów, ale nie mogą stanowić ich wyłącznego pożywienia, ponieważ są silnie tuczące. Nazbyt otłuszczone gekony częściej chorują i stają się niepłodne. Karmienie jedynie mącznikami ma jeszcze jedną wadę, a mianowicie może powodować u gekonów o słabej kondycji zaczopowanie przewodu pokarmowego trudno strawnym naskórkiem chitynowym. Aby tego uniknąć najlepiej karmić gekony larwami, które są świeżo po wylince. Larwy takie są białe i miękkie. Nie powinno się karmić mącznikami młodych gekonów, ponieważ może to spowodować u nich zaczopowanie przewodu pokarmowego.
 krokos.net.pl&foto=../images/czterylapy/maczniakmlynarek.jpg&colr=255&colg=255&colb=255&size=3&px=10&py=10 "maczniakmlynarek.jpg")
Mączniak młynarek (Tenebrio molitor) osiągają rozmiary: chrząszcze do 22 mm , a larwy do 45 mm. Jest najłatwiejszymi zwierzętami karmowymi do hodowli, potrzebujemy pojemniki plastikowe, drewniane, stare akwaria itp. Do zbiornika wsypujemy około 8 - 15 cm otrębów pszennych + płatki owsiane, można dodać zarodki pszenne, pszenice, proso, jako dodatek można dodawać kawałki jabłek, liść sałaty. Należy uważnie kontrolować czy podłoże nie zaczyna pleśnieć. Do tak przygotowanego zbiornika wpuszczamy owady(musimy poczekać aż pojawia się chrząszcze), stawiamy pojemnik w ciepły miejscy (25 - 30 °C) , im cieplej tym szybciej się mnożą owady. Ja stawiałem pudełko na kaloryferze, nigdy nie zraszałem, jak zacząłem podawać jabłka hodowla szybko zapleśniała. Hodowla taka jest bardzo efektywna, polecam prowadzenie kilku hodowli jednocześnie. Do pojemnika wkładamy kawałek białej szmatki (np. białego podkoszulka), szmatkę zraszamy raz w tygodniu, należy uważać żeby warstwa pokarmowa nie zapleśniała. Hodowle należy odnowić gdy w zbiorniku jest więcej odchodów niż pokarmu.
Mączniak olbrzymi (Zophobas morio) osiągają rozmiary: chrząszcze do 38 mm, a larwy do 60 mm. Do hodowli wykorzystam podobne pojemniki jak przy hodowli mączniaka młynarka, jako podłoża użyjemy torfu zmieszanego z próchnem drzew liściastych (mogą być drobne trociny). Do zbiornika wkładamy kawałki gałązek (na nich chrząszcze będą składały jaja), stawiamy w ciepłym miejscu (26 - 30 °C), larwy możemy dokarmiać kawałkami owoców, warzyw oraz kawałkami mięsa.
Alphitobius avaticus - osiągają rozmiary chrząszcze do 6 mm, a larwy do 12 mm. Hodujemy je podobnie jak mączniaka młynarka. Jako podłoże i jednocześnie pokarm stosujemy otręby pszenne, wkładamy kawałek szmatki. Raz w tygodniu delikatnie ją zraszamy, można podawać również co jakiś czas kawałek jabłka.
Ryby
czytaj więcej »
Żyworódki
Do hodowli ryb użyjemy zbiorników szklanych, ich wielkość będzie zależała od naszych możliwości lokalowych, ale minimum powinien stanowić zbiornik 60l, dno zbiornika najlepiej jest pozostawić czyste bez żadnego podłoża, rośliny sadzimy w plastikowych pojemniczkach lub glinianych doniczkach, w tym zbiorniku najlepiej będą rosły zwartki (kryptokoryny), nie potrzebują one dużo światła i lubią "stara" wodę. Roślin powinno być dużo dobrze będzie jeśli umieścimy kępkę mchu jawajskiego(w nim będą chować się małe rybki). Na powierzchni wody pożądana jest wgłębka wodna.
Akwarium oświetlamy zwykłymi świetlówkami, zbiornik musimy zaopatrzyć w wydajny filtr oraz grzałkę. Raz w tygodniu wymieniamy 20 % wody, wpłynie to korzystnie na samopoczucie ryb, a także na ich rozrodczość.
Do hodowli karmowych najlepiej nadają się gubiki i czarne molinezje, dobrze odżywiane nie zjadają swoich młodych. Jako pokarm stosujemy suche mieszanki dostępne w sklepach (płatki), nie stosujemy suszonej rozwielitki nie zawiera ona żadnych składników odżywczych. Oprócz suchych pokarmów podajemy pokarm żywy i mrożony. Narybek karmimy tym samym pokarmem co ryby dorosłe a jedynie odpowiednio rozdrobnionym.
Temperaturę utrzymujemy w granicach 24 - 27 °C. Jako "obsługę sanitarną" możemy wpuścić kilka glonojadów lub kirysków.
Pielęgnice
Warunki hodowli takie same jak w przypadku żyworodek, jedyna różnica polega na tym że w zbiorniku z pielęgnicami umieszczamy dużo kryjówek (zbudowanych z kamieni, łupiny od orzecha kokosowego) oraz temperatura powinna wynosić około 26 °C . Godne polecenia są bardzo łatwe w hodowli i rozmnażaniu pielęgnice: zebra, akara błękitna, tilapia mozambijska (dorasta do 30 cm, a więc zbiornik tez musi być odpowiedni) , pielęgnica mekka.
Jako pokarm dla narybku stosujemy bardzo drobny pokarm np. Micron firmy Sera (rozbełtujemy trochę pokarmu w szklance, pobieramy taką zawiesinę i wstrzykujemy ją delikatnie w miejscu gdzie znajduje się narybek). Pokarm zwiększamy wraz ze wzrostem narybku.
Pielęgnic nie należy podawać aksolotlom, potrafią one skuteczne obgryźć im skrzela.
Oprócz ryb w akwariach hodować możemy również ślimaki wodne np. zatoczki, które stanowią świetny pokarm dla żółwi wodnych i nie tylko. Ślimaki będą się odżywiały resztkami jedzenie ryb, możemy je dokarmiać sparzoną sałatą oraz mleczem.
Skąposzczety
czytaj więcej »
Wazonkowce, doniczkowce (Enchytraeus lbidius osiągają rozmiary do 3cm)
Do hodowli będziemy drewnianych lub plastikowych skrzynek, jako podłoże zastosujemy torf wymieszany z ziemia próchnicza i piaskiem. Skrzynkę przykrywamy szybą o rozmiarach trochę mniejszych od rozmiarów skrzynki. Dwa razy w tygodni zagrzebujemy w ziemi pokarm: zgniecione, gotowane jarzyny, sparzone płatki owsiane, naleśnik. Skrzynkę stawiamy w miejscu zacienionym o temperaturze 15 - 20 °C (najlepsza piwnica). Do tak przygotowanej skrzynki wkładamy grudkę wazonkowców, po upływie 3 tygodni możemy zacząć eksploatować hodowlę.
Grindal (Enchytraeus buchholzi) osiąga rozmiary do 1cm
Do hodowli najlepiej wykorzystać plastikowe naczynia(takie do przechowywania żywności) w zamykaniu takiego pojemnika robimy otwór następnie zaklejamy ten otwór gazą. Do pojemnika wkładamy gąbkę na przemian z siateczką (na siateczce będą zbierać się). Kilka razy w tygodniu w zależności od tego czy istnieje taka potrzeba wkładamy pokarm: sparzone płatki owsiane, gotowany, makaron(bardzo wygodne wkładamy do szklaneczki trochę makaronu i zalewamy wrzątkiem) na gąbkę. Hodowle stawiamy w ciepłym miejscu 22 - 25 °C.
Dżdżownice (Lumbricidae)
Warunki hodowli podobne ja w wypadku doniczkowca, tylko skrzynki z ziemią nie należy przykrywać, jako pokarm podajemy kawałki liści, gotowane jarzyny (ziemniaki). Pokarm zagrzebujemy lekko w ziemi.
Muchy
czytaj więcej »
Są one dobrym i łatwo dostępnym pokarmem dla gekonów. W każdym sklepie wędkarskim i w większości zoologicznych można dostać larwy much, czyli "białe robaki" używane jako przynęta do połowu ryb. Aby z larw tych uzyskać muchy, wystarczy pozostawić je w jakimś naczyniu na kilka dni w ciepłym miejscu i kiedy zamienią się w ciemne, czerwono czarne poczwarki, wrzucić do terrarium z gekonami. Oczywiście gekony nie będą jadły poczwarek, ponieważ te nie poruszają się, tylko muchy, które się z nich wylęgną. Aby nie skarmiać całego pudełka robaków jednorazowo, przechowuje się je w lodówce, co bardzo zwalnia procesy życiowe owadów. Przed wpuszczeniem much do terrarium można oberwać im skrzydełka, aby nasi podopieczni łatwiej mogli je chwytać.
Muszka owocówka (Drosophila melanogaster) osiągają rozmiary do 3 mm
Żywe owady dostępne są tylko w ciepłej porze roku, najlepiej do ich hodowli nadają się nie wielkie słoiki (200 - 250 ml). Na dno takie słoika wkładamy papkę z owoców, oraz drobne gałązki, naczynie wystawiamy w miejscy gdzie są muszki, gdy muszki wlecą zamykamy gaza słoik. Po 12 - 14 dniach (zależnie od temperatury) wylegają się już pierwsze muszki, w celu odłapania muszek odkrywamy naczynie hodowlane, przykładamy woreczek foliowy do wylotu, zasłaniamy ręka słoik (muszki poleca w stronę światła), następnie woreczek wkładamy na chwile do zamrażalnika, teraz możemy posypać muszki preparatem witaminowym i wpuścić do terrarium. Prowadzimy jednocześnie kilka hodowli. W terrarium, do którego wpuszczamy muszki możemy włożyć kawałek banana w jakiejś miseczce, dłużej przeżyją a zwierzętom w terrarium będzie je łatwiej załapać wyczekując (gdy się już nauczą) w miejscu gromadzenia się muszek. Oczywiście miseczkę z owocem należy regularnie czyścić.
Pokarm dla gekonów pochodzący z naturalnego środowiska :
Od wiosny do jesieni, można czerpać pokarm dla swoich gekonów ze środowiska naturalnego. Daje to możliwość dużego urozmaicenia diety swoich podopiecznych, a także odbudowania hodowli karmowych, które w okresie zimy zostały silnie wyeksploatowane. Karmienie gadów dzikimi owadami stwarza, niestety, ryzyko zarażenia ich pasożytami wewnętrznymi i przywleczenia do terrarium roztoczy. O ile można przed skarmieniem dokładnie obejrzeć podawane owady i sprawdzić czy są wolne od roztoczy, o tyle z pasożytami wewnętrznymi jest to niemożliwe, ponieważ na ogół występują w postaci mikroskopijnych cyst w ciele owada jako żywiciela pośredniego. Dlatego karmiąc gekony dzikimi owadami należy często kontrolować ich odchody, czy nie ma w nich śladów pasożytów, a najlepiej zapobiegawczo odrobaczyć (zawsze pod kontrolą lekarza weterynarii).
Ćmy
czytaj więcej »
Gekony chętnie żywią się ćmami. Ćmy są trudne do hodowania, dlatego można je tylko odławiać. Udaje się je dość łatwo złapać, stosując różne pułapki. Wykorzystuje się w nich to, że ćmy lecą do światła. Taką najprostszą pułapką jest rozwieszona na gałęzi drzewa biała płachta, przed którą świeci się nocna lampka. Zwabione światłem ćmy, siadają na płachcie, z której można je zbierać siatką do łapania rybek. Inną, bardziej skomplikowaną pułapką, jest zbiornik z umieszczoną wewnątrz lampą, w którym zbierają się ćmy i inne owady zwabione światłem. W pułapce tego typu nie można stosować żarówki o dużej mocy, gdyż złapane owady mogą się "upiec". Z takiej pułapki wystarczy wybierać ćmy rano, bowiem większość z nich nie może się z niej swobodnie wydostać.
Koniki polne
czytaj więcej »
Można je spotkać na każdej łące, a ich łapanie, najlepiej siatką na motyle, nie sprawia kłopotu nawet małym dzieciom. Jeżeli chce się przetrzymać złapane koniki polne przez kilka dni, trzeba podawać im codziennie świeżą trawę lub włożyć je na dno lodówki, co zwalnia ich przemianę materii i wprowadza je w letarg. Sposób ten ułatwia również wyjmowanie koników i przeglądanie przed podaniem gekonom.
Stonogi
czytaj więcej »
W chłodnych piwnicach, pod kamieniami, a także w spróchniałych pniach drzew, można znaleźć prosionki (stonogi). Są to małe, szare skorupiaki, które świetnie nadają się dla gekonów. Stonogi przechowuje się w chłodnym miejscu. Nie można dopuścić do ich przesuszenia. Przy braku wilgoci w otoczeniu zamierają. Dlatego też, należy podawać je gekonom w takiej ilości, jaką będą w stanie zjeść w ciągu jednej nocy. Dużą zaletą stonóg jest to, że można w tych samych miejscach, znaleźć je przez cały rok.
