Historia Brennej sięga przełomu XV i XVI w., kiedy to książę cieszyński założył hutę szkła opalaną drewnem z pobliskich lasów. W 1565 roku książę cieszyński Wacław III Adam przekazał Brennę Wacławowi Wodzie z Kojkowic. Prawdopodobnie w tym samym czasie na polanach Brennej pojawili się wędrowni pasterze - Wołosi. Osadnicy, pochodzący z Wołoszczyzny i Siedmiogrodu - terenów dzisiejszej Rumunii, przynieśli ze sobą hodowlę kóz i owiec, które dostarczały mleka, sera, mięsa i wełny. Ten typ gospodarowania znacznie się rozwinął, wypasowi sprzyjały polany powstałe w wyniku karczowania lasów, natomiast górzysty teren i na ogóle nieurodzajna gleba nie zachęcały do opraw. W 1621 roku była nadal własnością książęcą. Od połowy XVII w. do końca I wojny światowej była pod panowaniem Habsburgów. Mieszkańcy Brennej trudnili się przede wszystkim wypasem owiec i rolnictwem.
Dziś to turystyka jest jednym z głównych źródeł dochodów okolicznych mieszkańców. W Brennej jest między innymi stadnina koni, wyciągi narciarskie, przystań kajakowa i hala sportowa. Baza noclegowa liczy około 3000 łóżek. Brenna jest punktem wyjściowym wielu szlaków turystycznych.