Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi około 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km. Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbiety. Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznych.
Skały Jury Krakowsko - Częstochowskiej budowane były przez obumierające szczątki organizmów, które kiedyś zasiedlały tutejsze morze. Najliczniejszymi i co za tym idzie najczęściej występującymi dziś na jurze skamieniałościami są: amonity, belemnity, gąbki, małże i ramienionogi. Na obszarze Wyżyny Krakowsko - Częstochowskiej występuje ok. 1500 jaskiń i schronisk, co pod tym względem stawia teren wyżyny na pierwszym miejscu w Polsce. Dzięki istnieniu skał wapiennych na Jurze mogą zachodzić zjawiska krasowe. Wykorzystując system spękań woda może swobodnie drążyć i pogłębiać skalne korytarze. Najdłuższą jurajską jaskinią jest Jaskinia Wierna o długości 1027 m. Niezmiernie dziwne jest, że w skali mikroregionu klimat jest bardzo zróżnicowany. Jest tu szereg miejsc, spośród których każde odznacza się odrębnym klimatem, np.: Sokole Góry, Dolina Wiercicy, Wodąca, Ojcowski Park Narodowy. Przez obszar Wyżyny Krakowsko - Częstochowskiej przechodzi dział wodny pomiędzy Wisłą i Odrą. Rzeki spływają stąd promieniście we wszystkich kierunkach. Dzięki istnieniu dobrze rozwiniętej sieci rzecznej oraz występowaniu zasobnych wód podziemnych na terenie obniżeń (szczególnie na Wyżynie Krakowskiej) dochodzi do stałego powstawania wielu bagien i rozlewisk. W lasach Jury występuje aż 1600 gatunków roślin naczyniowych. Jest to fenomen nie tylko na rangę Polski, ale i całej Europy.